نکات کلیدی قوانین کار و انواع قراردادها برای مدیران و کارفرمایان

نکات کلیدی قوانین کار | برای شروع کار و کارافرینی در هر جایی  لازم است، بین کارگر و کارفرما یک قرارداد بر اساس قوانین کار در جمهوری اسلامی نوشته شود تا نکات لازم در آنها ذکر شود. این کار معمولاً وظیفه مدیر منابع انسانی هر شرکت است. البته مدیران عامل کسب و کارهای کوچک و متوسط و کارآفرینان کسب و کارهای نوپا معمولاً خودشان دانش مدیریت منابع انسانی را دارند و این کار مستقیماً توسط خودشان انجام می شود. اگر شما هم تمایل به یادگیری دانش مدیریت منابع انسانی دارید به هیچ وجه دوره منابع انسانی تام آکادمی را از دست ندهید. اگر هم میخواهید بیشتر با حوزه کاری در این زمینه آشنا شوید، حتما مقاله مدیریت منابع انسانی چیست را مطالعه کنید.

قرارداد کاری دارای انواع مختلفی است، که در ادامه ما انواع قرارداد را مورد بررسی قرار می دهیم.

نکات کلیدی قوانین کار | قرارداد کاری چیست؟

منظور از قرارداد کاری یک برگه مکتوب است که در آن توافق هایی که بین طرفین یعنی کارفرما و کارگر تعیین شده در این برگه نوشته میشود و دو طرف به منظور تایید این موارد آن را امضا می کنند.

در واقع قرارداد کار یکی از مهمترین سندهایی است که نشان دهنده اعتماد و اطمینان در بین کارفرما و کارمند است. با وجود قرارداد کارگر مطمئن می شود که پرداخت حقوق و دستمزد و شیوه اجرای کار به چه صورت است، همچنین کارفرما می داند که وجود این قرارداد باعث انگیزه بیشتر در کارمند برای انجام کارها میشود.

قرارداد باید به گونه‌ای نوشته شود که به نفع دو طرف باشد، تجربه نشان داده که نبود قرارداد کاری در بین کارفرما و کارگر باعث به وجود آمدن مشکلاتی برای دو طرف می شود.

نکات کلیدی قوانین کار | بر اساس قانون کار قرارداد باید چه شرایطی داشته باشد؟

بر اساس ماده ۷ قانون کار، قرارداد کار شامل یک قرارداد کتبی یا شفاهی است که به واسطه آن کارگر یا کارمند باید در قبال دریافت حق السعی برای مدت مشخص؛ برای کارفرما کار انجام دهد.

با توجه به ماده ۷ در قانون اساسی، قرارداد کار باید شامل توافق هایی بین دو طرف باشد. همچنین کارفرما در این قرارداد می‌تواند یک شخص حقیقی یا حقوقی باشد، اما بر اساس قانون کار کسی که کار را انجام میدهد یا یک کارمند و یا یک کارگر باید حتماً یک شخص حقیقی یعنی انسان باشد.

در قراردادهای کار  به شخص حقیقی که باید کار را انجام دهد کارمند یا کارگر گفته می شود؛ کارمند به کسی گفته می‌شود که از دولت حقوق می‌گیرد و کارمند دولت است و بر اساس قانون کار هر کسی که برای دولت کار نکند یک کارگر محسوب می شود.

قرارداد کار باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟

برای نوشتن قرارداد کاری علاوه بر در نظر گرفتن تمام قوانینی که برای حقوق و دستمزد، اخراج، بیمه و مرخصی و…. وجود دارد؛ شرایط اساسی و نکات حقوقی زیادی وجود دارد که هر کسی تخصص کافی برای نوشتن این قرارداد را ندارد و باید آموزش‌های لازم را ببینند.

در ادامه ویژگی ها و نیازهای اساسی که یک قرارداد باید داشته باشد را بیان می‌کنیم:

 صحت قرارداد:

بر اساس ماده ۹ قانون کار برای اینکه قرارداد کاری صحت داشته باشد باید حتماً موارد زیر زیر در آن رعایت شود:

مشروعیت مورد قرارداد:

منظور از مشروعیت قرارداد این است که باید موضوع قرارداد کار شما بر اساس اصول شرع اسلام و قوانین جمهوری اسلامی باشد. وجود این شرایط یکی از اصل های مهم و پر اهمیت در قرارداد کاری است. به طور مثال اگر موضوع قرارداد شما تولید مشروبات الکلی یا قاچاق باشد این قرارداد مشروعیت لازم را ندارد و باطل است.

 معین بودن قرارداد:

در اصل منظور از موضوع قرارداد شما همان کاری است که کارگر باید آن را انجام دهد و در قبال آن حق الزحمه و دستمزد دریافت کند.

به همین دلیل باید شغلی که در موضوع قرارداد و در متن ذکر می شود  کاملا معلوم و معین باشد و هیچ گونه ابهامی درباره آن وجود نداشته باشد. ممکن است یک فرد در زمینه های مختلفی مانند گرافیک، حسابداری و برنامه نویسی مهارت داشته باشد اما باید در قرارداد به طور کامل و مشخص ذکر شود که این فرد برای انجام چه مهارتی استخدام شده.

محتوای قرارداد کاری بر اساس قانون:

بر اساس ماده ۱۰ قانون کار، در یک قرارداد علاوه بر مشخصات دقیق دو طرف باید موارد زیر نوشته شود:

• وظیفه و نوع کاری که یک کارگر باید آن را انجام دهد
• میزان دقیق حقوق و نحوه محاسبه آن
• کاری که انجام می شود و محل انجام کار
• تعطیلات و ساعت دقیق کاری، قوانین و شرایط مرتبط با ساعت کاری و تعطیلات
• تاریخ شروع قرارداد و تاریخ انعقاد قرارداد
•  اطلاعات کامل دو طرف
•  قوانین شرکت
• شرایط بیمه
•  شرایط تسویه حساب
• شرایط تمدید قرارداد

تمام مواردی که در قرارداد ذکر می شوند باید در ۴ نسخه تنظیم شود. یک نسخه از این قرارداد باید در اداره کار و یک نسخه نزد کارفرما و یک نسخه در اختیار کارگر قرار بگیرد و نسخه دیگر آن باید در شورای اسلامی کار باشد. اگر کارگاه شورا نداشت، باید این نسخه از قرارداد در اختیار نماینده کارگر قرار بگیرد.

هشت موردی که باید قبل از امضای قرارداد بررسی کنید چه مواردی می باشند؟

پس از یک فرآیند طولانی و طاقت فرسا استخدام، خواندن قرارداد کاری شما ممکن است هیجان انگیزترین گزینه نباشد.

اگر به تازگی در دنیای کار شروع کرده اید، ممکن است فکر کنید که این کار کاملا غیر ضروری است. اگر تا به حال در زندگی حرفه ای خود نیاز زیادی به مراجعه به قرارداد نداشته اید، ممکن است فکر کنید که این فقط اتلاف وقت است.

اما خواندن ریز ترین موارد در قرارداد کاری شما ضروری است. (حتی اگر فکر می کنید قبلاً با کارفرمای خود در مورد نکات کلیدی به توافق رسیده اید.)

درک قراردادهای اصطلاحات تخصصی حقوقی که در آنها نوشته شده است به شفافیت حقوق و مسئولیت های شما و هر امتیازی که با این کار همراه است کمک می کند.

در بهترین حالت، قرارداد شما هرگز نیازی به مشورت مجدد ندارد. اما این احتمال وجود دارد که در برخی مواقع به آن به عنوان اصل توافق نامه حقوقی رسمی بین شما و کارفرما اعتماد کنید.

در اینجا هشت نکته مهمی که باید قبل از قرار دادن قلم روی کاغذ بررسی کنید آورده شده است:

1) عنوان شغلی

این ممکن است چیزی مهم به نظر نرسد، مخصوصاً وقتی که برای اولین بار شروع به کار می کنید، اما می تواند ثابت شود.

مراقب باشید که عنوان شغلی شما به بهترین وجه نشان دهنده کاری باشد که انجام می دهید. این برای معرفی خود به طرف های خارجی، همکاران همکارتان و کارفرمایان آینده نیز مهم است (ممکن است تا پایان دوران کاری شما در رزومه شما باشد).

اعطای عنوان شغلی نادرست می تواند عواقب فراتر از حد تصور داشته باشد. در صورت لزوم درباره این موضوع مذاکره کنید و مطمئن شوید که چرا عنوانی را که به شما پیشنهاد می شود به شما می دهند.

2) شرح شغل

همه قراردادها حاوی خلاصه ای از شرح وظایف نیستند. اگر قرارداد شما دارای یکی است، مطمئن شوید که خیلی محدود و یا خیلی گسترده نیست. شرح شغل نادرست ممکن است شما را در مسیری قرار دهد که در مصاحبه با آن موافقت نشده است. اگر قرارداد شما شامل شرح شغل نیست، قبل از امضا مطمئن شوید که در مورد انتظارات پیرامون نقش خود تردید ندارید.

3) حق الزحمه (حقوق و پاداش)

اولین کاری که باید هنگام بررسی این بخش انجام دهید این است که مطمئن شوید حقوق ذکر شده همان حقوقی است که شما مذاکره کرده اید. همچنین باید بدانید که چگونه و چه زمانی به شما پرداخت می شود.

قرارداد شما باید مشوق ها و مزایای اضافی مانند پاداش های پرداخت شده، مزایای سلامتی، هزینه های سفر و سایر بازپرداخت ها را مشخص کند. همچنین ممکن است شامل معیارهایی باشد که در آنها ارائه خواهد شد.

دو نوع پاداش وجود دارد: تضمینی و اختیاری. پاداش اختیاری پاداشی است که در آن اطلاعات مربوط به پاداش از قبل فاش نمی شود.

4) دوره استخدام (تاریخ شروع و پایان)

تاریخ شروع و پایان هر دو باید به وضوح بیان شود، مگر اینکه قرارداد دائمی باشد. قرارداد شما ممکن است یک دوره اخطار مشخصی را مشخص کند که شما (و کارفرمایتان) باید پس از اعلام اینکه زمان ترک کار است (که بسته به مدت زمانی که آن را انجام می‌دهید تغییر می‌کند) باید بدهید.

اگر این موضوع را قید نمی کند، باید بیان کند که مقررات قانونی محلی این موضوع را پوشش می دهد. (شما باید همیشه قانون استخدام محلی را بررسی کنید تا مطمئن شوید که جزئیات قرارداد در محدوده آن است).

5) پایان کار (ترک شغل)

شاید هنوز به رفتن فکر نکرده باشید، اما به احتمال زیاد آن زمان در مقطعی فرا خواهد رسید. قرارداد شما باید با بیان واضح شرایطی که ممکن است توسط هر یک از طرفین قرارداد فسخ شود، برای یک جدایی منظم آماده شود.

این بخش را با دقت بخوانید و اگر اصطلاحات حقوقی را نمی فهمید، از بخش منابع انسانی توضیح بخواهید. قبل از امضا، مطمئن شوید که قرارداد در مورد تصمیم شما یا کارفرمایتان برای فسخ موقعیت خود قبل از هر تاریخ مشخصی چه حکم می کند.

6) ساعات کار و محل کار

ساعات کاری باید ذکر شود، و به صورت یک دوره زمانی روزانه یا «ساعت اداری» (مثلاً 09:00-17:00)، یا تعداد ساعات مشخصی در هفته است که انتظار می رود شما به کار بپردازید. محل کار شما معمولاً باید انجام شود نیز مشخص می شود. قرارداد شما ممکن است هر گونه شیوه کاری منعطف – مانند حق کار از خانه – را که شما مستحق آن هستید، شرح دهد. اگر احتمالاً شغل شما شامل اضافه کاری یا کار خارج از ساعات عادی می شود، قوانین حاکم بر این باید وضع شود، مانند نرخ اضافه کاری یا ساعات تبدیلی که می توانید در سیستم «زمان مرخصی به جای» استفاده کنید.

7) تعطیلات و مرخصی استعلاجی

نکاتی که باید در مورد تعطیلات به وضوح بیان شود عبارتند از:

·         چند روز مرخصی حق شماست

·         چه زمانی سال تعطیلات شروع می شود

·         زمانی که از شما انتظار می رود «تعطیلات اصلی» یا بیشتر اوقات خود را مرخصی بگیرید

·         اینکه آیا می‌توانید هر روز را به سال بعد ببرید (و چند روز)

در حالی که این معمولاً توسط قانون استخدام محلی تنظیم می شود، شرکت شما ممکن است تعطیلات اضافی را ارائه دهد یا الزاماتی در مورد زمان استفاده از مرخصی شما داشته باشد.

مرخصی استعلاجی ممکن است بر سایر زمینه‌های توافق شما تأثیر بگذارد، مانند فسخ، ساعات کاری و دوره اعلان. این نیز تابع قوانین محلی است، اما روند اطلاع رسانی به کارفرما در مورد بیماری شما اغلب در قرارداد شما نیز ذکر می شود.

8) مستمری

معمولاً شرکت‌ها به همه کارمندان خود حقوق بازنشستگی ارائه می‌کنند (اگرچه این ممکن است بستگی به این دارد که آیا شما تمام وقت هستید یا قرارداد دائمی دارید).

بازنشستگی گاهی اوقات به عنوان بخشی از قرارداد شما به عنوان استاندارد ارائه می شود، اما ممکن است اختیاری نیز باشد. قرارداد شما باید در این مورد مشخص باشد و اینکه آیا سهم بازنشستگی شما مستقیماً از حقوق شما گرفته می شود (و چقدر است). همچنین باید مشخص کند که کارفرمای شما چقدر موظف به مشارکت است و چه جنبه هایی از سهم بازنشستگی مشمول مالیات است.

قرارداد کاری دارای چند نوع است؟

به طور کلی قراردادهای کاری به سه شکل مختلف دسته بندی می شوند.

قراردادهای کاری بر اساس نوع استخدام:

قراردادهایی که بر اساس نوع استخدام تنظیم می شوند، دارای دو نوع قرارداد دولتی و قرارداد شرکت های خصوصی هستند.

در قراردادهای دولتی همانطور که از اسم آن مشخص است؛ طرف قرارداد شرکت‌هایی هستند که زیر نظر دولت هستند که باز هم این مورد شامل سه دسته قرار داد رسمی، پیمانی و خدماتی است.

قراردادهایی که با شرکت‌های خصوصی بسته می شوند، دارای مدت زمان های موقت، غیر موقت و کار معین هستند.

قرارداد بر اساس مدت زمان کار:

به طور کلی قراردادهایی که بر اساس مدت زمان بسته می شوند، به سه دسته قراردادهای کاری موقت، غیر موقت و قراردادهایی که برای انجام کار معین هستند تقسیم می شوند.

در قرارداد کاری موقت  همانطور که از نام این قرارداد مشخص است زمان مشخصی برای خاتمه این قراردادها وجود دارد و با سر رسیدن این زمان قرارداد شما تمام می‌شود. در چنین قراردادی اگر زمان قرارداد تمام شود و به موقع تمدید نشود و کارگر به کار خود ادامه دهد قرارداد هیچ حمایتی از کارگر نمی‌کند.

در قراردادهای کاری غیر موقت فقط زمان شروع قرارداد مشخص است و هیچ زمانی برای پایان قرارداد مشخص نشده است . در این نوع قرارداد ذکر می شود که  زمان نامحدود است.

در قرارداد کاری که برای انجام کارهای معین بسته می شوند، به طور دقیق ذکر می شود که از کارگر  می خواهد چه کاری را انجام دهد، به طور مثال در قرارداد ذکر می‌شود که این دیوار در سه روز با این قیمت ساخته می شود.  این قراردادها زمانی به پایان می‌رسند که کار مشخص شده به اتمام برسد و دستمزد آن به طور کامل پرداخت شود.

قرارداد براساس ساعت های کاری:

قراردادهایی که بر اساس ساعت کاری تنظیم می‌شوند دارای دو نوع هستند، قراردادی که تمام وقت است و قراردادی که پاره وقت است.

در  قرارداد کاری تمام وقت کارگر موظف است که تمام ساعت‌هایی که مشخص شده را مشغول به کار باشد، در این قرارداد کارگر ها موظف هستند در روز نهایتاً ۸ ساعت و در طول هفته 44 ساعت کار کنند.  اگر قرارداد تمام وقت باشند کارگر از مزایا و مزد های این کار به طور کامل بهره مند می شود.

در قرارداد پاره وقت ساعت کاری کمتر از ساعت کار کامل و قانونی است. در این نوع قراردادها کارگر  در ساعات کمتر کار خود را انجام دهد.

شرایط مرخصی برای کارگران چگونه است؟

شرایط مرخصی برای کارگران با استفاده از حق الزحمه و محاسبه روزهای جمعه به طور کلی یک ماه است، یعنی کارگران در طول یکسال ۲۶ روز مرخصی استحقاقی یا همون مرخصی با حقوق دارند و با محاسبه روزهای جمعه سرجمع این مرخصی‌ها ۳۰ روز می شود. تعطیلات رسمی جزء مرخصی‌ محسوب نمی شوند.

اگر یک کارگر کمتر از یک سال مشغول به کار باشد، بر اساس مدت زمانی که مشغول به کار بوده مرخصی آن محاسبه می شود . همچنین کارگران فقط می‌توانند ۹ روز از مرخصی خود را ذخیره کنند.

شرایط استفاده از تعطیلات برای کارگران چگونه است؟

بر اساس ماده ۶۲ قانون کار  روزهای جمعه تعطیلات کارگران محسوب می شود و آن‌ها مزد روزهای جمعه را می گیرند، اما اگر کارگر مجبور باشد در روز جمعه کار کند باید ۴۰ درصد بیشتر از حالت عادی مزد دریافت کند.

تعطیلاتی که در تقویم رسمی هستند برای کارگران جزء تعطیلات محسوب می‌شود و می‌توانند در آن روز کار نکنند.

شرایط پرداخت مزد کارگر به چه شکل است؟

منظور از مزد یا حق الزحمه همان وجه نقدی یا غیرنقدی است که کارگر در مقابل کاری که انجام می دهد دریافت می‌کند.

اگر کارگر مزد خود را به صورت ساعتی دریافت کند به آن مزد ساعتی گفته می شود؛ همچنین اگر مزدی که دریافت می کند بر اساس میزان یک محصول یا بر اساس میزان کار باشد، به آن کارمزد گفته می‌شود و اگر مزدی که یک کارگر دریافت می کند بر اساس یک زمان معین و کار مشخصی باشد به آن کارمزد ساعتی گفته میشود.

منظور از حق ماموریت چیست؟

بر اساس  ماده ۴۶ قانون کار اگر یک کارگر برای انجام یک کار ۵۰ کیلومتر دورتر از محل کار خود باشد یا اگر مجبور باشد یک شب برای انجام یک کار در یک محل دیگر بماند باید بر اساس قانون کار حق ماموریت دریافت کنند؛ زیرا این شرایط ماموریت کاری محسوب می شود .

حق ماموریت از میزان مزد ثابتی که آن کارگر یا کارمند می‌گیرد کمتر نیست و کارفرما باید هزینه رفت و برگشت و محل سکونت آن کارگر یا کارمند را پرداخت کند، زیرا کارگر هیچ وظیفه ای برای پرداخت این گونه هزینه ها ندارد .

قرارداد کارگری و پیمانکاری چه تفاوت هایی با هم دارند؟

در قراردادهای پیمانکاری و کارگری تفاوت‌های زیادی وجود دارد. این تفاوت‌ها به شرح زیر است:

در قرارداد پیمانکاری شخص حقیقی میتواند یک شرکت باشد، اما در قرارداد کارگری شخص حقیقی حتماً باید انسان باشد؛ به همین دلیل در توافق نامه های کارگری یک شرکت نمی تواند باشد.

کارگر برای  یک شخص مشخص کار می‌کند؛ اما پیمانکار مشتریان زیادی دارد. همچنین دستمزد پیمانکار بر اساس نتیجه کاری است که انجام می دهد، اما دستمزد کارگر بر اساس زمانی که کار می‌کند مشخص میشود.

کارگر به طور تکی کار می‌کند، اما پیمانکار می تواند نیرو جذب کند که به عنوان پیمانکار دوم نیز شناخته می شود. همچنین ممکن است  پیمانکار با ابزارهای خود کار کند اما کارگر باید با ابزارهایی که کارفرما در اختیارش گذاشته کار کند.

با وجود چنین تفاوت هایی در توافق نامه پیمانکاری و کارگری هر دو طرف باید با یکدیگر توافق کنند، و بعد کار را شروع کنند.

5 موردی که همیشه باید در قرارداد کاری خود بگنجانید چیست؟

در اینجا پنج مورد وجود دارد که همیشه باید در قرارداد کاری استاندارد خود داشته باشید:

1. تعارض منافع

بیانیه تضاد منافع در یک قرارداد کار راهنمایی هایی را برای کارمندان ارائه می دهد که هم در ساعات کاری و هم در ساعات تعطیل آنها اعمال می شود. بیانیه تضاد منافع به قوانین زیر خلاصه می شود:

·         کارمندان در ساعات کاری برای سایر کارفرمایان کار انجام نخواهند داد، یا به صورت خوداشتغالی کار نمی کنند.

·         کارمندان شغل دومی را با کسب و کاری که در رقابت با کارفرما است، یا دارای شراکت یا وابستگی با کارفرما است، انتخاب نخواهند کرد.

·         اگر شرایطی ایجاد شود که در آن منافع شخصی کارمند با بهترین منافع کارفرما در تضاد باشد، کارمندان به کارفرما اطلاع خواهند داد.

گنجاندن بیانیه تضاد منافع، سطحی از اطمینان را به کارفرمایان می‌دهد که استخدام‌های جدید از قرار دادن خود در موقعیتی که زندگی شخصی‌شان با شغلشان در تضاد است، اجتناب می‌کنند.

2. شکار غیرقانونی شغلی

اگر کارمندی شغل خود را رها کند تا تجارت خود را راه اندازی کند، همین فعالیت ممکن است رخ دهد.

این به عنوان شکار شغلی شناخته می شود و برای کارفرمایان یک مشکل جدی است. یک صاحب کسب و کار ممکن است ناگهان متوجه شود که تعدادی از کارگران آموزش دیده را در یک بخش واحد در مدت زمان کوتاهی از دست داده است.

یک بند شکار غیرقانونی شغلی در یک قرارداد استخدامی می گوید که کارمندی که کار خود را ترک می کند از درخواست هر یک از همکاران سابق خود برای دنبال کردن آنها به یک شرکت جدید منع می شود.

بدیهی است که بند شکار غیرقانونی شغلی در واقع مانع از نزدیک شدن یک کارمند سابق به کارکنان فعلی شما نمی شود. اما، اگر فعالیت شناسایی و تأیید شود، می تواند برخی از مراجع قانونی را ارائه دهد.

3. تکلیف اختراع

کارمندان اغلب ایده های جدیدی دارند یا ویژگی های خلاقانه جدیدی را برای کارفرمای خود ارائه می کنند. این خلقت می‌تواند بخشی از وظایف شغلی منظم یک کارگر باشد، یا ممکن است کارمندان به ایده‌های جدیدی بیاندیشند.

استفاده از بیانیه واگذاری اختراع در قرارداد استخدامی به کسب و کار شما مالکیت انحصاری و کلیه حقوق قابل اجرا بر هر مالکیت معنوی را که شخصی به عنوان کارمند شما ایجاد می کند، می دهد.

در اینجا نمونه‌هایی از خلاقیت‌های کارکنان وجود دارد که واگذاری اختراع به کسب‌وکار شما مالکیت آن را می‌دهد:

·         حق چاپ و حقوق استفاده برای همه مطالب و تصاویر نوشته شده.

·         اختراعات مبتنی بر فرآیندها یا طرح های اصلی.

·         علائم تجاری برای نام ها، نمادها و آرم های اصلی.

4. استفاده از تکنولوژی

در دنیای متصل امروزی، کارفرمایان باید به نحوه استفاده کارکنان از فناوری متعلق به کسب و کار توجه کنند. کارگران می توانند نگرش مالکانه نسبت به رایانه ها و دستگاه های تلفن همراهی که استفاده می کنند، و احساس حق در مورد دسترسی کامل به اینترنت در حین کار ایجاد کنند.

بسیاری از مسائل مربوط به استفاده کارگران از فناوری را می توان از طریق سیاست های منابع انسانی و اقدامات کنترلی اعمال شده توسط پرسنل فناوری اطلاعات یا ارائه دهندگان خدمات اینترنتی کنترل کرد.

با این حال، گنجاندن بیانیه استفاده از فناوری در قرارداد کاری خود بهترین روش است. انجام این کار این ایده را تقویت می کند که شرکت با استفاده نامناسب از فناوری به صورت جدی برخورد می کند و متخلفان از سیاست های مرتبط وضعیت شغلی آنها را تهدید می کنند.

نکته حرفه ای و مهم: موردی را در بیانیه استفاده از فناوری بگنجانید که کارمندان را از ارسال اظهارات منفی در مورد تجارت شما در هر کانال رسانه های اجتماعی یا انجمن های آنلاین منع می کند. این موضوع در سال‌های اخیر نگرانی فزاینده‌ای برای کسب‌وکارها بوده است.

5. حل اختلاف

در نهایت، هر صاحب یا مدیر کسب و کار کوچک باید با اختلافات بین شرکت و کارمندانش برخورد کند. بسیاری از این اختلافات بر اساس حوادث انضباط یا اخراج کارکنان است. یکی از راه های جلوگیری از این موارد دادگاه استفاده از بند حل اختلاف در قرارداد کاری است. این بند بیان می کند که در صورت بروز اختلاف در قرارداد کار، طرفین درگیر توافق می کنند که از طریق فرآیند مذاکره به دنبال حل و فصل باشند. این فرآیند ممکن است شامل حضور یک میانجی حرفه ای باشد که هدفش کمک به طرفین در یافتن یک توافق متفق القول است.

به صورت کلی کاری کنید که قرارداد کاری برای شما کارساز باشد. قراردادها بخشی جدایی ناپذیر از انجام تجارت هستند و قراردادی که با هر استخدام جدید استفاده می کنید یکی از مهمترین آنها است. با گنجاندن بیانیه ها و بندهای مناسب در قرارداد کارمندان خود، می توانید امنیت کسب و کار خود را بهبود بخشیده و انتظارات استخدام های جدید را بهتر مدیریت کنید.

اگر در بین کارگر و کارفرما قرارداد وجود نداشته باشد چه اتفاقی می افتاد؟

یکی از رایج ترین سوالاتی که در حوزه کار به وجود می‌آید این است که، اگر در بین کارفرما و کارگر قراردادی وجود نداشته باشد چه مشکلاتی پیش می آید؟

اگر بخواهیم یک جواب کوتاه به این سوال بدهیم، باید گفت که نبودن قرارداد در بین دوطرف تبعات سنگینی به همراه دارد. به طور مثال اگر در بین کارگر و کارفرما قراردادی وجود نداشته باشد، کارگر می تواند هر نوع ادعایی که می‌خواهد درباره حقوق و مزایای کاری خود در اداره کار مطرح کند؛ در این شرایط کارفرما هیچ سند مکتوبی ندارد تا مشخص کند حقوق و مزایای کارگر به چه میزان است.

همچنین در صورت نبودن قرارداد کارفرما می تواند زودتر از  موعد کارگر را بدون دلیل اخراج کند، در چنین شرایطی کارگر نمی‌تواند به این موضوع هیچ گونه اعتراضی داشته باشد زیرا هیچ مدرکی ندارد که مشخص کند زمان کاری به چه صورت است.

بنابراین لازم است برای هر کار حتی در کمترین زمان و ساده ترین کار یک قرارداد با مشخصاتی که در بالا گفته شد در بین کارگر و کارفرما نوشته شود تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

منظور از اضافه کاری چیست؟

تمام کارگران و کارمندان موظف هستند در ساعات کاری مشخص شده تمام نیرو و توان خود را در اختیار کارفرما بگذارند تا کارها به بهترین نحو پیش برود. همان طور که گفته شد هر کارگر موظف است در یک شبانه روز ۸ ساعت کار کند و به طور کلی در یک هفته 44 چهار ساعت برای کارفرمای خود کار کند. البته این ساعت های کاری برای مشاغل سخت و زیان آور متفاوت است؛ در این کارها فرد باید فقط ۶ ساعت در یک شبانه روز و در هفته ۳۶ ساعت کار کند.

در قانون وزارت کار این امکان برای کارگران و کارمندان وجود دارد که با توافق با کارفرما در برخی از روزها ساعات کاری خود را بیشتر کنند و در برخی روزها ساعت کاری را کمتر کنند، به طوری که در طول هفته همان ۴۴ ساعت را کار کرده باشند.

نکته اصلی و مهم این است که اگر یک کارگر یا کارمند مجبور باشد بیشتر از ساعت های گفته شده به کارفرما خدمت کند باید در آخر ماه حقوق و مزایای جداگانه ای دریافت کند.

برای اضافه کاری کارفرما موظف است در هر ساعته اضافه ۴۰ درصد بیشتر از مزد معمولی یک کارگر در ساعت های عادی را پرداخت کند. در نتیجه کارفرما باید برای محاسبه اضافه کاری ۱۴۰ درصد مزد ساعت کاری عادی کارگر را به عنوان اضافه کاری در نظر بگیرد. به طور مثال اگر یک ساعت کار یک کارگر در شرایط عادی ۱۰۰ هزار تومان باشد کارفرما باید برای اضافه کاری در هر ساعت ۱۴۰ هزار تومان در نظر بگیرد.